Geschreven door Jade Smith (Omroep Brabant)
Marc Muthumaricar (60) helpt al twee jaar als vrijwilliger bij het ‘Bijna Thuis Huis Latesteyn’ mensen die in hun laatste levensfase zitten. “Je zult maar weten dat je doodgaat. Het Bijna Thuis Huis wil dat mensen zich geliefd en waardevol voelen. Het belangrijkste is dat ik er voor ze ben”, vertelt Marc.
Naast zijn werk als docent aan een hogeschool, probeert Marc wekelijks acht uur vrij te maken voor het Bijna Thuis Huis Latesteyn. Zelf verloor hij zijn zus aan kanker en zag hij van dichtbij hoe de laatste weken en maanden van haar leven werden ingevuld. “Ze maakte een strijd door en dat raakte mij. We gaven als familie veel aandacht en liefde aan haar”, zegt Marc.
Een tijd later maakte Marc met zijn honden een wandeling langs het Bijna Thuis Huis Latesteyn. “Ik heb zelf een goed huwelijk, een fijne baan en mooie vriendenkring. Ik wil andere ook liefde en aandacht geven. Dat is voor mij betekenisvol”, zegt Marc. Na een paar cursussen kon hij aan de slag als vrijwilliger.
Marc werkt altijd samen met een collega-vrijwilliger. Hij helpt met de was, maakt een ontbijt, ruimt de vaatwasser uit, maar zorgt er vooral voor dat hij een luisterend oor biedt.
“Voordat ik de oprijlaan op fiets en naar de voordeur loop, sluit ik mijn eigen zorgen af. Vanaf dat moment ben ik er voor de gast, ook als die met rust gelaten wil worden”, zegt Marc.
De meeste gasten die verblijven enkele weken tot een paar maanden in het Bijna Thuis Huis Latesteyn, voordat ze overlijden. Met sommige gasten bouwt Marc een goede band op. “Soms neem ik bewust afscheid van iemand, omdat ik weet dat ik diegene niet meer bij mijn volgende dienst ga zien. Natuurlijk zeg ik dan niet: dit is de laatste keer dat ik je zie”, zegt Marc.
Zo had Marc een goede band gekregen met een vrouw. “Ze zag er vanbuiten nog heel goed uit. Maar vanbinnen was ze ziek. Ze wilde er nog mooi uitzien en vroeg aan mij of ik haar haren wilde wassen. Dat was een heel bijzonder moment, omdat ze ook heel gevoelig was als ik haar aanraakte. Door de ziekte had ze veel pijn.”
Maar toen ging Marc voor zes weken op vakantie. “Ik wist dat zij geen zes weken meer te leven had. Ik heb toen aan de coördinatoren gevraagd of ik een boekje over de mooie en kleine dingen in het leven mocht geven. Het was een echt afscheid”, zegt Marc.
Kiki van Luttervelt (66) coördineert sinds 2019 de organisatie en de groep vrijwilligers. Het valt haar op dat veel mensen nog nooit gehoord hebben van een Bijna Thuis Huis Latesteyn. “Het is geen hospice. Wij werken alleen met vrijwilligers. De verpleegkundige zorg wordt verleend door de eigen huisarts of thuiszorg”, vertelt ze.
Ze is met spoed op zoek naar meer vrijwilligers: “Iedereen kan zich aanmelden als vrijwilliger.” Marc vult aan: “Vrijwilligers met een verpleegkundige achtergrond zijn ook heel erg welkom.”
Onlangs startte het bestuur van de stichting een crowdfundactie voor onderhoud van het huis en om de tuin toegankelijk te maken voor rollators en rolstoelen. “We hopen op bijdragen om het huis mooier en toegankelijker te maken”, zegt Marc.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.